‘We kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die
het heeft veroorzaakt.'
(Albert Einstein)
* * *
Reflectie - 16 maart 2023
‘Ik
heb een eenmanszaak, ik bedoel eenmenszaak. Je kunt tegenwoordig niet
voorzichtig genoeg zijn.’
‘Waarom?
Je kunt binnen jouw bedrijfje toch geen onafhankelijke vertrouwenspersoon aanstellen
voor het melden van ongewenst gedrag!’
‘O,
dat kan best. Ik heb een manshoge spiegel op mijn werkkamer gezet.’
‘Om
je eigen ijdele verschijning te bewonderen?’
‘Mocht
ik bij mezelf hoogmoed vermoeden of gedachtegangen toelaten die ik wantrouw,
dan kijk ik er direct in.’
‘Wat
zie je dan?’
‘Mijn
spiegelbeeld met op de achtergrond foto’s van mijn geliefden en het beeld van
Thomas de Ongelovige. Dan besef ik direct weer wat mijn plek is.’
DigiD - 9 maart 2023
‘Zodra het kon, heb ik het direct gedaan, dat
wil zeggen: geprobeerd.’
‘Wat bedoel je?’
‘Aangifte gedaan
om mijn vordering betaald te krijgen. Ik wacht godbetert al meer dan een jaar
op de teruggave van verrekenbare verbouwingskosten.’
‘Je nieuwe
vestibule ziet er anders perfect uit. Mooi ruim. Wie ligt dwars? De aannemer,
de bank?’
‘Nee, het
voorportaal van de Belastingdienst stond de eerste de beste dag al mudvol.
DigiD liet me gewoonweg buiten in de kou staan. Na twee dagen kon ik pas naar
binnen.’
‘En, heb je je
geld al terug?’
‘Nee, alleen een
aanslag op mijn geduld.’
65 - 2 maart 2023
Rijkskanselier Otto von Bismarck
voerde in 1889 als eerste een landelijke inkomensvoorziening in voor ouderen,
invaliden en zieken. Wij hebben pas sinds 1957 aan de laatste echt principiële
PvdA’er, Willem Drees, een vergelijkbare volksverzekering te danken: de Algemene
Ouderdomswet.
Het waren zekerheidjes: bij vijftig
jaar een Abraham of Sarah in de voortuin en met vijfenzestig een strooien
Drees.
Inmiddels is de startleeftijd voor de
AOW op drift geraakt, afhankelijk gemaakt van onze levensverwachting. Niet
onlogisch. In naoorlogs Nederland lag die veel lager dan nu, laat staan in
Bismarcks Pruisen.
Wie tegenwoordig op Drees wacht, moet dus
vrezen voor Godot.
Doneren - 23 februari 2023
‘Hoeveel mag ik noteren?’ vraagt het
belpanellid.
‘Vijf euro. Ik probeer hier twee kuub
gas te besparen voor de mensen die het daar zo koud hebben. Meer kan ik niet
doen.’
‘Prachtig. Dank u wel! Wie heb ik aan
de lijn?’
‘Wij hebben statiegeldflessen
ingezameld en maken vijfenvijftig euro over voor eten en drinken.’
‘Geweldig! Hallo meneer, u belt vanuit
…?'
‘Enschede. Ik gireer vijfhonderdvijfenvijftig
gulden.’
‘Euro, zult u bedoelen.’
‘Nee, mevrouw. Elke nieuwe ramp plaatst
mij direct in een tijdmachine naar het verleden, besef dan meteen weer wat het
is om in doodsangst te zitten om je familie.’
Verschil - 16 februari 2023
De reddingswerker draagt een baby op zijn
arm. Hij heeft het weten te bevrijden uit het puin van een door de aardbeving
ingestort wooncomplex in zuidoost Turkije. Om het naar buiten te kunnen krijgen,
had hij de navelstreng moeten doorknippen. Alle overige gezinsleden zijn
omgekomen.
Dit beeld is net zo aangrijpend als dat
van Aylan, het driejarige Syrische jongetje dat in 2015 aanspoelde op een Turks
toeristenstrand.
Kinderen als slachtoffer van geweld
zijn potentiële politieke troefkaarten.
Tegen het cynisme van brute, met
mensenlevens pokerende machthebbers kun je opstaan, tegen de onverschilligheid
van de natuur sta je echter volledig machteloos.
* * *
